Drodzy Uczniowie!
Czasy, w których funkcjonujemy, stawiają przed nami nowe wymagania i sprawiają, iż musimy próbować mierzyć się z wciąż nowymi, pojawiającymi się wyzwaniami. W aktualnej, zdalnej rzeczywistości, ogromnym problemem stało się uzależnienie od Internetu.
Problem niewątpliwie istniał już wcześniej, jednak narzucony system izolacji społecznej, z uwagi na pandemię, a co za tym idzie, system nauczania zdalnego, bez wątpienia go wyostrzył. Spędzacie przed komputerem bardzo dużo czasu, co podyktowane jest koniecznością realizacji obowiązku nauki zdalnej. Jeśli doliczymy do tego czas, w którym korzystacie z Internetu w sposób rekreacyjny np. grając lub będąc aktywnym w Internecie w inny sposób, długość pobytu w przestrzeni wirtualnej niewątpliwie się wydłuża. Wielu osobom zaciera się granica pomiędzy nauką a rekreacją. Często pomiędzy lekcjami, gdy jest możliwość odejścia od komputera, niektórzy z Was nadal tkwią przed monitorami próbując grać lub przeglądać ciekawe dla siebie strony internetowe.
Korzystanie z Internetu nie jest czymś niewłaściwym, jest wręcz pewnego rodzaju wymogiem naszych czasów, gdyż zwłaszcza w obecnym czasie pandemii, w wirtualnej przestrzeni realizujemy wiele z naszych dotychczasowych stacjonarnych aktywności: pracę, naukę, kontakty społeczne. Problem pojawia się wówczas, gdy zaczynamy tracić poczucie czasu i kontrolę nad tym co robimy.
Kiedy zatem można powiedzieć, że częste korzystanie z Internetu nie jest już jego nadużywaniem, lecz uzależnieniem? Przede wszystkim wówczas, gdy:
- czas i intensywność korzystania z Internetu wymyka się nam spod kontroli, spędzamy w sieci więcej czasu niż planowaliśmy, odczuwamy trudną do odparcia potrzebę korzystania z sieci, staję się to dla nas najważniejszą czynnością w ciągu dnia; nie mamy potrzeby lub wręcz nie chcemy spędzać czasu w inny sposób;
- korzystanie z Internetu prowadzi do zaniedbywania innych aspektów naszego życia (obowiązków, wcześniej realizowanych aktywności czy zainteresowań), prowadzi do zmiany naszego zachowania, nastroju (izolujemy się lub stajemy się agresywni wobec otoczenia (nawet, jeśli są to tylko przykre słowa);
- korzystanie z Internetu nawet wtedy, gdy nie jest to już dla nas interesujące;
- unikamy kontaktów z innymi ludźmi, izolujemy się od najbliższych, przyjaciół lub wolimy nawiązywać i podtrzymywać kontakty jedynie przez Internet;
- monotonna i jednorodna aktywność przy komputerze, na przykład trwale ograniczająca się do grania w jedną grę lub wielogodzinnej obecności na portalu społecznościowym;
- korzystanie z Internetu po kryjomu lub kłamstwa dotyczące czasu lub zakresu korzystania z sieci;
- przedkładanie życia w świecie wirtualnym nad życie w świecie realnym.
Pamiętajcie zatem, iż jeśli Wasi najbliżsi mówią Wam, iż się zmieniliście, za długo przebywacie przed komputerem, nic innego Was już nie interesuje, to może warto się nad tym zastanowić. Samemu trudno jest dostrzec zachodzące w nas powolne zmiany, często nie podoba nam się fakt, że ktoś ingeruje w naszą prywatność i próbuje zmieniać coś, co tak naprawdę nam odpowiada i nam nie przeszkadza. Jeśli jednak mówi nam o tym nie tylko jedna osoba, lecz kilkoro, a szczególnie z różnych grup społecznych np.: oprócz rodziców słyszymy podobne komunikaty z ust nauczycieli, naszych znajomych, rodziny, to może warto się nad tym zastanowić i przyjrzeć własnemu zachowaniu. Czy faktycznie czegoś lub kogoś nie zaniedbujemy, czy może faktycznie spędzamy przed komputerem zbyt wiele czasu. Może warto wówczas z kimś o tym porozmawiać. Mogą to być właśnie Wasi rodzice, a może jakiś nauczyciel, wychowawca, pedagog szkolny lub po prostu psycholog. Taka rozmowa na pewno pozwoli spojrzeć na sytuację pod nieco innym kątem, a z pewnością pomoże ustalić pewną strategię postępowania w zaistniałej sytuacji.
Poniżej sygnały ostrzegawcze, które mogą świadczyć, iż jesteśmy uzależnieni od gier komputerowych:
- nieodrabianie zadań domowych i złe oceny w szkole związane z pochłonięciem grami;
- zaniedbywanie życia towarzyskiego;
- poirytowanie i rozdrażnienie wywołane brakiem możliwości grania;
- granie przez dłuższy czas niż zaplanowany;
- zauważalny wzrost poziomu agresji;
- granie niemal codziennie;
- kradzież pieniędzy po to, by grać (opłacać abonament, kupować akcesoria, postacie czy nowe gry) lub przeznaczanie na to pieniędzy otrzymanych na inne cele.
Na zakończenie zamieszczam krótki kwestionariusz, który pozwoli Wam ocenić skalę problemu lub czy faktycznie on Was dotyczy.
Krótki kwestionariusz K. Young
- Czy czujesz się zaabsorbowany Internetem (myślisz o poprzednich sesjach korzystania z sieci lub czekasz na następne)?
- Czy odczuwasz potrzebę zwiększania czasu spędzanego w Internecie, aby było to dla ciebie satysfakcjonujące?
- Czy podejmowałeś już wielokrotne nieudane próby kontrolowania, ograniczania lub zaprzestania korzystania z Internetu?
- Czy czujesz wewnętrzny niepokój, depresyjny nastrój lub rozdrażnienie, gdy próbujesz ograniczyć lub zaprzestać korzystania z Internetu?
- Czy zdarza ci się spędzać w Internecie więcej czasu niż pierwotnie zaplanowałeś?
- Czy zdarzało się ryzykować utratę ważnych relacji z innymi ludźmi lub możliwości edukacyjnych w związku ze spędzaniem zbyt długiego czasu w Internecie?
- Czy zdarzało ci się oszukiwać bliskich, terapeutów lub inne osoby, w celu ukrycia swego nadmiernego zainteresowania Internetem?
- Czy używasz Internetu w celu ucieczki od problemów albo po to, aby uniknąć nieprzyjemnych uczuć (np. poczucia bezradności, winy, niepokoju lub depresji) lub je złagodzić?
Twierdząca odpowiedź na pięć spośród ośmiu powyższych pytań wskazuje na możliwość uzależnienia od Internetu.
Powodzenia i uważajcie na Wasze zdrowie psychiczne. Bardzo łatwo jest się od czegoś uzależnić, lecz trudniej później poradzić sobie z zaistniałym problemem.
Pedagog szkolny:
Agnieszka Walendowska-Golec
.png)
